Ik merk dat veel mensen niet begrijpen wat er gebeurt in de sector. De cao wordt gesplitst en ook het sociaal fonds. Er verdwijnt een pot met geld. Hoe nu verder? Dat zal wel ruzie zijn tussen ambacht en industrie. Samenwerken doe je echter op onderwerpen die je binden en niet op zaken die je scheiden.
Eerst terug naar de feiten: een cao gaat over arbeidsvoorwaarden. Niet meer en niet minder. En in de afgelopen jaren zijn de industriële en ambachtelijke bedrijven, de activiteiten, functies en dus de werkzaamheden van medewerkers meer uit elkaar gegroeid. Dat vraagt om eigen arbeidsvoorwaarden. Bij de onderhandelingen in juni 2023 deed de industrie (NVB) – onder druk van stakingen – ineens een loonbod van 16% in plaats van de ook al forse ongeveer 9% waarover we het samen eens waren. Omdat de loonkosten in het ambacht gemiddeld twee tot drie keer hoger liggen kon de NBOV niet anders dan een eigen cao sluiten.
Als je de cao splitst, betekent dat ook het einde van het sociaal fonds. Dat is immers ook een afspraak tussen cao-partijen. De gelden in zo’n fonds zijn bedoeld om ervoor te zorgen dat er voldoende goed opgeleide en ontwikkelde medewerkers zijn in de bedrijven die fit, gezond en met plezier kunnen werken.
Een eigen cao en een eigen fonds betekent dat zowel de industrie als het ambacht de arbeidsvoorwaarden, de activiteiten en de projecten beter kunnen toespitsen op de medewerkers in de achterban. En dat is precies de bedoeling van de Ambachtelijke Bakkers Cao en het Ambachtelijke Bakkers Fonds. Dat betekent ook dat er het een en ander verandert en nog veel onzeker is. Dat nieuwe fonds moet nog worden opgericht en de afspraken daarover maken de cao-partijen.
Als de samenwerking in de cao stopt, wil dat niet zeggen dat dit automatisch ook voor andere onderwerpen geldt. Samenwerken doe je immers op onderwerpen waar je een gemeenschappelijk doel mee hebt, zoals de kwaliteit van de producten, de grondstoffen, het gebruik van zout en suiker. Dit soort onderwerpen vraagt om samenwerking in de hele sector, van het begin tot het einde van de keten; van grondstoffenleverancier tot gebruiker: de bakker. Industrieel of ambachtelijk, met een blije consument als klant.
Daar kun je wel chocola van maken.
Marie-Hélène Zengerink
Algemeen Directeur NBOV
Deze column is op 28 maart verschenen in Bakkers in Bedrijf.
